- ορθόκρανος
- ὀρθόκρανος, -ον (Α)αυτός που έχει υψωμένη την κορυφή, ψηλός («τύμβος ὀρθόκρανος», Σοφ.).[ΕΤΥΜΟΛ. < ορθ(ο)-* + -κρανος (< *κρᾶνον [πρβλ. κρανίον]), πρβλ. πολύ-κρανος].
Dictionary of Greek. 2013.
ορθόκρανος
Look at other dictionaries:
ὀρθόκρανον — ὀρθόκρᾱνον , ὀρθόκρανος having a high head masc/fem acc sg ὀρθόκρᾱνον , ὀρθόκρανος having a high head neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ορθ(ο)- — (I) (ΑΜ ορθ[ο] ) α συνθετικό πολλών λ. όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, που ανάγεται στο επίθ. ορθός και προσδίδει στο β συνθετικό τη σημ. τού όρθιου, τού ίσιου, τού ευθέος, τού κάθετου (πρβλ. ορθο κέρατος, ορθο τενής, ορθό τριχος, ορθο χαίτης) ή … Dictionary of Greek
